پایان روزهای طلایی

این سفر در کنار اجرای یک رشته اصلاحات مالی در داخل کشور و نیز فروش سهام شرکت سعودی آرامکو،‌ شرکت ملی نفت و شرکت ملی گاز طبیعی عربستان، جملگی بر این واقعیت تاکید دارد که عربستان بر لزوم فرار از وابستگی به نفت به خوبی پی برده است –  درکی که در نتیجه سیاست های شکست خورده سعودی ها از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ حاصل شد و ریاض را وادار به پذیرش این واقعیت ساخت که روزهای طلایی استیلای عربستان سعودی در بازارهای نفتی جهان به سر آمده است.

راهبرد عربستان در طول جنگ تولید، بر روانه کردن سیل لجام گسیخته تولید به بازار مبتنی بود، به این امید که چنین اقدامی موجب تضعیف دو تولید کننده دیگر شود:‌ ایران و آمریکا.  صنایع نفتی آمریکا به چالش جدیدی در برابر عربستان تبدیل شد. چرا که آمریکا موفق شد تا سال ۲۰۱۵ ، پس از یک دهه نوآوری های فنی شامل توسل به آزمایش‌های لرزه نگاری بی سیم و تکنیک های جدید حفاری، گوی سبقت را در تولید جهانی از کف عربستان سعودی برباید.

ریاض در مواجهه با بیم از دست رفتن سهم خود در بازار، با هر گونه کاهش تولید نفت مخالفت می کرد و در عوض تصمیم گرفت تا در سال ۲۰۱۶ میزان تولید خود را به شدت افزایش دهد و در سطح تولید به رکورد جدیدی دست پیدا کند. بدین ترتیب روند افزایش عرضه جهانی همچنان ادامه پیدا کرد و قیمت‌ها کاهش یافت.

ریاض با این کار فکر می‌کرد که می تواند با اتکا به بیش از نیم تریلیون دلار ذخایر ارز خارجی خود، از ورطه سقوط شدید قیمت‌ها نجات پیدا کند و در عوض رقیبان آمریکایی و ایرانی آن با چنان فشارهای مالی سنگینی روبرو خواهند شد که در نهایت به زانو در خواهند آمد.  این نقطه،  سرآغاز انحراف عربستان سعودی از راهبرد قبلی بود که بر اساس آن کاهش تولید به منظور تنظیم عرضه و بالا نگهداشتن قیمت‌ها همواره مورد توجه قرار می گرفت.

هزینه جنگ در یمن و خزانه خالی

این جنگ افزایش تولید نفت که عربستان به راه انداخته بود، برای ریاض بسیار گران تمام شد. سقوط بهای نفت به منابع مالی سعودی ها لطمه‌های زیادی وارد کرد و موجب شد میزان ذخایر خارجی عربستان بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶،‌ از ۷۴۶ میلیارد دلار به ۵۳۶ میلیارد دلار کاهش پیدا کند – روندی که در صورت تداوم موجب می شد خزانه عربستان سعودی در طوال تنها پنج سال به طور کامل خالی شود.

از سوی دیگر کاهش شدید درآمدهای نفتی در کنار هزینه های جنگ در یمن و اجرای سیستم دست و دل بازانه در پرداخت یارانه ها و پایین نگهداشتن مالیات‌ها، موجب بروز وضعیتی غیرپایدار و متزلزل شد. بنابراین هیچ جای تعجبی نداشت که عربستان سال گذشته در جنگ نفت اعلام آتش بس کند و با دیگر کشورهای عضو اوپک بر سر کاهش تولید به توافق برسد.

مازاد و افزایش تولید سعودی ها در صورتی ارزش داشت که می توانست موجب لطمه زدن به ایران یا آمریکا شود، ولی درعوض خود سعودی‌ها قربانی اصلی توطئه چینی خود شدند. با توجه به شدت تحریم هایی که بر ضد ایران اعم