در سال ۱۳۲۶ هجری قمری محمد علی شاه بر مشروطه‌طلبان چیره و روزگار مردمان تیره شد و هواخواهان آزادی با زبان بسته و دل شکسته در زوایای خمول و خفا به سر می‌بردند.

چندی برنیامد که سپاهیان مشروطه به سوی طهران روی آوردند و عاقبت در سال ۱۳۲۷ هجری قمری شاه مستبد قاجار به سفارت روس پناه برد.

در این هنگام گروهی از جوانان هم‌سال در خانه ادیب مرحوم حاج سید نصرالله اخوی گرد آمده ، به انتظار فتح قطعی آزادی خواهان و نابودی بقایای استبداد به دیوان حافظ فال زدند، ناگهان این ابیات به خاطر نگران آنان مژده فتح و نوید بشارت داد:

شد آنکه اهل نظر بر کناره می‌رفتند/ هزار گونه سخن در دهان و لب خاموش
به بانگ چنگ بگوییم آن حکایت‌ها/ که از نهفتن آن دیگ سینه می‌زد جوش
شراب خانگی ترس محتسب خورده/ به روی یار بنوشیم و بانگ نوشا نوش؟!

چند روزی برنیامد که پرچم استبداد سرنگون و دولت مشروطه مظفر شد.

منبع: کتاب از سعدی تا جامی، نوشته ادوارد براون (شرق شناس) با ترجمه و حواشی علی‌اصغر حکمت