فاجعه جمعه خونین ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ در میدان ژاله (شهدا) تهران به نقطه عطفی در گسترش مخالفتهای عمومی با حکومت پهلوی تبدیل شد. ظواهر امر نشان‌ می‌داد که‌ نیروهای‌ فرمانداری‌ نظامی‌ قصد متفرق کردن‌ مردم‌ را ندارند. راه‌ عبور را از چهار طرف‌ بر روی‌ مردم‌ بستند. ناگهان‌ صدای‌ رگبار از خیابان‌های‌ منتهی‌ به‌ میدان‌ بلند شد.

در مدت‌ چند ثانیه‌ صدها نفر در خاک‌ و خون‌ غلطیدند.پیکر شهدای این کشتار در قطعه ۱۷ بهشت زهرا(س) آرام گرفته است، و اکنون مزار این شهدا سند زنده و جاویدی از خون هایی است که در راه پیروزی انقلاب بر زمین ریخته است.