حضور در مسابقات همواره افتخار و موفقیت بزرگی برای ورزشکاران محسوب می شود و این موفقیت ها زمانی پررنگ تر خواهد شد که ورزشکاران در این عرصه بین المللی حضور داشته باشد؛ مدال های خوشرنگی که نام ایران را جهانی می کند و پرچم پرافتخار کشورمان را به احتزاز در بیاورند.
به گفتگو پرداخته ایم با ورزشکار موفق و گمنام آملی ، که با پشتکار و توان مثال زدنی خود توانسته است بسیاری از موفقیت های ورزشی در عرصه کشوری و جهانی به ارمغان بیاورد .
. با سلام، لطفاً خودتان را کامل معرفی کنید؟
حسین عبدالهی هستم، متولد سال ۱۳۷۲ از شهرستان آمل و هم اکنون عضو تیم ملی و نائب قهرمان آسیا هستم.

از چه سالی به ورزش روی آوردید ؟ و از مقام ها و موفقیت های ورزشی خودتان بگویید

از سال ۸۱ ورزش رزمی را با کینگ بوکس شروع کردم و در مسابقات در کنار این موتای نیز شرکت می کردم؛ بخاطر علاقه ام به کشتی به ووشو پرداخت ام و چند سالی در این رشته فعالیت می کردم در کشور و استان مقام های زیادی کسب کردم و در تیم ملی و جزء ۸ نفر برتر این رشته در کشور بودم.
بعد از ووشو وارد سبک بوکس ژاپنی یا MMA شدم ودر سال ۲۰۰۷ در مسابقات بین المللی مقام اول و در سال ۲۰۱۱ در مسابقات آسیایی مقام دوم رو کسب کنم و در حال حاضر نائب قهرمان آسیا و عضو تیم ملی هستم.

آقای عبداللهی افتخارات و عناوین شما بسیار مهم و جای تشویق و تقدیر ویژه دارد، بفرمایید مشوق اصلی شما چه کسی بود؟
مشوق اصلی من در دوران مسابقات خانواده ام بودند که با وجود مشکلات اقتصادی همچنان مرا حمایت می کردند و همه موفقیت هایم را مدیون شان هستم.
در کنار ورزش به چه فعالیت هایی می پردازید؟
بخاطر شرایط و مشکلات اقتصادی مجبورم ۱۲ ساعت در شرکت کارگری کنم

شما به عنوان یک ورزشکار موفق جایگاه ورزش رزمی را چگونه می بینید؟
وضعیت ورزش در شهرستان خوب نیست، اصلاً به ورزش در این شهرستان توجهی نشده و به ورزشکاران توجه و بهایی داده نمی شود برای استقبال ام بعد از قهرمانی هیچ مسئولی نمی آمد، حتی مسئولین تربیت بدنی شهرستان مرا نمی شناسند.برای مراسم قهرمان آسیا رفته بودیم که رئیس ورزش به ما گفتند این قهرمان را الگوی خود قرار دهید در حالی که هیچ شناختی به قهرمانان شهرستان ندارند و مرا نمی شناختند و این جای بسی تاسف دارد.
مشکلات ورزشکاران را در چه چیزی می بینید؟
نبود اسپاسنر بزرگترین مشکل ورزشکاران است، در حالی که عضو تیم ملی هستم ولی باید برای مسابقات تمام هزینه ام را پرداخت کنم و این باعث می شود از ادامه ورزش نا امید شوم.
چه در خواستی از مسئولین ورزشی دارید؟
به عنوان عضو کوچکی در ورزش از مسئولین می خواهم که به ورزش شهرستان و ورزشکاران توجه کنند و شرایط اقتصادی و زندگی آنان را درک کنند و بیشتر به آنان بهاءدهند. انتظار ورزشکاران این است که از سوی مسئولین مورد حمایت و دلگرمی قرار گیرند چه از لحاظ مادی و معنوی، این ارزش گذاری ها روحیه ورزشکاران را بالا تر و در ورزش انرژی بیشتری خواهند گذاشت.
از مشکلات ورزشی تان بگویید؟
زندگی ام سرشار از سختی و مشکلات بود، بخاطر اینکه وضع اقتصادی مناسبی نداریم مجبورم در حین ورزش به سختی کار کنم ولی چون عاشق ورزش هستم می خوام ادامه دهم، بعد از ۱۲ ساعت کار در شرکت لبنی روزی ۴ ساعت ورزش می کنم و این برایم سخت است با وجود اینکه اگر برای مسابقات تمرین کنم باید کارم را رها کنم که با وجود شرایط زندگی ام امکان پذیر نیست.
حرف پایانی تان؟
از مسعود شیرازی، استاد رسولی خیلی تشکر می کنم .اینها فردی بودند که باعث شدند آمل میزبان مسابقات تیم ملی کشوری شود و از خانواده ام که همیشه همراهم بودند تشکر می کنم.