چمرانهایی که کمتر دیده میشوند
بر خلافِ برخی تصورات یکسویه و منفی از محیط علمی- فرهنگی دانشگاهها، این روزها علاوه بر بالا گرفتن تب مدرکگرایی، رقابت برای انتشار مقالات بیشتر و گرفتن بورسهای تحصیلی چربتر، دانشگاه جای واقعیتهای زیبای دیگری هم است. اگر از کنارِ بازار داغ پایاننامه فروشیها بگذریم و کمی دقیقتر به جزئیاتِ پیرامونی دانشگاه نگاه کنیم، یک […]
بر خلافِ برخی تصورات یکسویه و منفی از محیط علمی- فرهنگی دانشگاهها، این روزها علاوه بر بالا گرفتن تب مدرکگرایی، رقابت برای انتشار مقالات بیشتر و گرفتن بورسهای تحصیلی چربتر، دانشگاه جای واقعیتهای زیبای دیگری هم است. اگر از کنارِ بازار داغ پایاننامه فروشیها بگذریم و کمی دقیقتر به جزئیاتِ پیرامونی دانشگاه نگاه کنیم، یک واژه جذاب، عجیب و پرکشش نظر ما را به خود جلب خواهد کرد: واژه «شهید»!
شهیدی نه برای دهههای ۴۰، ۵۰ و ۶۰! شهیدانی از جنسِ شهیدان همیشه سرافراز دانشگاه در ۱۶ آذر و دفاع مقدس، با این تفاوت که اینان هم اکنون در فضای دانشگاههای کشور تنفس میکنند! «شهیدانِ دانشجوی مدافع حرم.»
مضمون این گزارش به هیچ روی نمیخواهد ارزشِ جهاد علمی در سطح دانشگاههای کشور را کم اهمیت جلوه دهد. با این وجود، در متنِ همین دانشگاه، علاوه بر جهادِ علمی دانشجویان و اساتید متعهد و کوشا، واقعیت دیگری هم وجود دارد. واقعیتی دیگر از جنسِ جهاد فرهنگی در دفاع از حرم اهل بیت (ع) و دفاع از حریم انقلاب شکوهمند اسلامی ایران!
این روزها در میانه سکوتِ و روزمرگیهای ما، دانشجویان شهید مدافع حرم از آمار دانشجویان کشور کم میشوند تا همکلاسیهایشان در امنیت و آسایش به تحصیل خود ادامه دهند. حالا برگزاری یادواره برای شهدای دانشجوی مدافع حرم- اگرچه بیسر و صدا- ولی اینجا و آنجا در حال جا افتادن است. شهیدانی که هر کدام با نثارِ جان و جوانی عزیز خود، ستاره درخشانی برای راهنمایی دیگر هم دانشگاهیهای خود میشوند. آمار دقیقی از تعداد شهیدان دانشجوی مدافع حرم در دست نیست، ولی همین قدر میتوان گفت که دانشجویانِ این مرز و بوم، در مسیر تازه گشاده شده شهادت کم نگذاشتهاند. اینکه فردی ترجیح دهد خود را از متن یک محیط علمی و آرام به صف مبارزه با خونخوارترین تروریستهای تاریخ ببرد، مسلماً یک انتخاب ساده و معمولی نخواهد بود. شهدای دانشجوی مدافعِ حرم در این روزها، بدون شک چمرانهای بینام و نشانی هستند که خون مطهرشان، تأثیرات فرهنگی شگرفی در سطح محیطهای علمی دانشگاهها خواهد داشت.
دانشجوی شهید حمید قاسمپور از آن جمله است. دانشجوی بسیجی شهید حمید قاسمپور دانشجوی رشته حقوق ورودی ۹۱ دانشگاه آزاد اسلامی واحد آباده بود. این شهید بزرگوار، جزو دانشجویان فعال فرهنگی و عضو فعال بسیج دانشجویی دانشگاه بود. وی برای دفاع از حرم اهل بیت (ع) در دو مرحله اعزام شده بود که در نهایت در فروردین ماه سال ۹۵ به درجه رفیع شهادت نائل شد. شهید ابوذر داودی دانشجوی رشته حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد نورآباد ممسنی نیز یکی دیگر از ستارگان آسمان این روزهای دانشگاههای کشور است. این شهید والامقام، بهمن ماه ۹۴ در مبارزه با تروریستهای تکفیری به شهادت رسیده است. شهید محمد اینانلو دانشجوی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج نیز از دیگر دانشجویان شهید مدافع حرم محسوب میشود. ۲۸ دی ماه ۱۳۹۴، دکتر حمید میرزاده رئیس دانشگاه آزاد اسلامی، طی پیامی شهادت این دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی را تبریک و تسلیت گفته است.
شهید امیر علی هویدی دانشجوی شهید دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک، یکی دیگر از شهدای دانشجوی مدافع حرم به حساب میآید. آذرماه سال ۹۴، اولین یادواره این شهید والامقام در دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک برگزار شده است. دکتر امینرضا جمشیدی در متن مراسم مذکور میگوید:«برای من افتخار است که سرپرست واحدی هستم که چنین دانشجویانی دارد که با رشادت و دلیرمردی از اسلام ناب محمدی (ص) دفاع میکنند. شهید امیرعلیهویدی استاد ما در دروس ایمان، شجاعت، بندگی خداوند و عشق به امام حسین (ع) است.» و به راستی کدام استاد میتواند بالاتر و برتر از شهدا باشد؟! آن هم شهیدانی فرهیخته که از متن محیط علمی و نخبگانی دانشگاه برخاسته، جان عزیز خود را فدای آزادی، انسانیت و برجستهترین حقایقِ موجود در عرصه هستی نمودهاند. چمرانهای این روزهای دانشگاه، راه جدیدی را فراروی دانشگاه و دانشگاهیان گشادهاند. راهی که میتواند در بحبوحه نبردِ عظیم فرهنگی غرب با انقلاب اسلامی ایران، مصونیت بخش و امیدآفرین باشد.
حقیقت آن است که تروریستهای وحشی و خونخوار حاضر در منطقه، نتیجه بدیهی فرهنگ و دموکراسی غربی به حساب میآیند و در میانه نبرد فرهنگی عظیم غرب با دنیای اسلام، شهدای دانشجوی مدافع حرم، میتوانند از بزرگترین راهنمایان فرهنگی جامعه ما در سطوح نخبگانی به حساب آیند. علاوه بر آنچه ذکر شد، واحدهای دیگر دانشگاه آزاد و دیگر دانشگاههای دولتی و غیردولتی سراسر کشور، این روزها نام دانشجویان شهیدی را بر سردر خود میبینند. شهید محمد آژند دانشجوی بسیجی رشته مدیریت مرکز علمی کاربردی آموزشهای شهروندی از آن جمله است. این شهید عزیز، در راه دفاع از حریم اسلام و حرم حضرت زینب(س) در حلب سوریه به شهادت رسید و هنوز پیکر پاک و مطهر او به میهن بازنگشته است. دانشجوی شهید، سیدمهدی موسوی نیز از شهدای اخیر خان طومان به حساب میآید. این روزها شمیم عطر شهادت در دانشگاههای کشور طنین انداز شده است. عطری که میتواند از چندین و چند برنامه فرهنگی، مؤثرتر عمل کند.
به نظر میرسد در زمانی که معاونت فرهنگی وزارت علوم، لانه فعالان فتنه ۸۸ شده است، نباید و نمیتوان توقع فعالیتهای فرهنگی صحیح در سطح دانشگاهها را داشت. در این فضا، طبیعتاً خون مطهر دانشجویان شهید مدافع حرم، بار بر زمین مانده معاونت فرهنگی وزارت علوم را هم- که طی سه سال قبل، بیشتر به فعالیت سیاسی پرداخته است- بر دوش خواهد کشید. در زمانهای که برخی دانسته یا ندانسته قصد دارند ماهیت اصیلِ اسلام و انقلاب اسلامی را با در پیش گرفتن سیاستهای سازشکارانه، با وعدههای پوچ استکبار معاوضه نمایند، دانشجویان شهید مدافع حرم، در سطح دانشگاهها مشق عزت به همگان میآموزند. نهایت سادهاندیشی است اگر کسی گمان کند قاتلان شهدای دانشجوی مدافع حرم با قاتلان شهیدانی چون رضایینژاد و احمدی روشن، دو جریانِ جدا از یکدیگر هستند. یقیناً داعش از همان جایی آب میخورد که اسرائیل در آن لانه کرده است و تأثیر خون دانشجویان شهید مدافع حرم نیز تأثیری کمتر از خون دانشمندان هستهای نخواهد داشت. شهید که باشی، فرقی نمیکند استکبار در کجا ماشهاش را در قلبت چکانده باشد، خواه در خیابانهای حلب سوریه یا خواه در خیابان گل نبی در قلب تهران!