یکى از اصلی‌ترین نیازهای اساسی هر جامعه احساس آرامش و امنیت است که کوچک‌ترین خلاء آن باعث از هم‌پاشیدگی و گسستن نظام اجتماعی می‌شود.
پایههاى امنیت بر عهده نیروى انتظامى نهاده شده که وظایف و مأموریتهاى خطیرى در فرایند تأمین امنیت پایدار و همهجانبه برعهده دارد؛ مظهر عدالت، مبارزه با ظلم و قانونگریزى است.
برخوردارى از امنیت در زندگى اجتماعى بر کسی پوشیده نیست؛ سایه‌های بی‌قانونی جز کابوس‌های وحشتناک چیز دیگری به دنبال نخواهد داشت و این نیاز باعث شده همه تمدن‌ها از دیرباز به دنبال امنیت و آرامش باشند. تلخکامى، رکود، ناتوانى و نومیدى انسان در زندگى فقط بخش کوچکی از نداشتن امنیت است.
احساس مصونیت در برابر هرج و مرج و اعمالی که جامعه را به مخاطره میافکند نگرانی‌هایی است که افکار آدمی را دچار تشنج می‌کند و نمی‌گذارد از زندگی لذت کافی و وافی را ببرد؛ در اینجاست که به نقش بی‌بدیل نیروى انتظامى پی خواهیم برد، ارگانی که نقش و کارکردى جدى در تحقق امنیت خواهد داشت.
دین مبین اسلام، امنیت را یکى از اصول بشری و عنصرى ضرورى در بهرهورى از مواهب زندگی که زمینهساز تکامل و ارتقاى انسان‌هاست شمرده و به عنوان یکى از مقدسترین آرمانهاى بشرى و الهى یاد کرده است.
ابر مردانی سبز پوش که با قدم‌های استوارشان نمی‌گذارند حتی ثانیه وزش ناگواری روح ما را آشفته کند و این شعر را برایم تداعی می‌کنند که؛ در مسلخ عشق جز نکو را نکشند، این بزرگ مردان که رمز بقا و ثبات ما هستند بدون بی‌اعتنایی به رنگ و لعاب دنیا با گمنامی، اندیشه‌های ناب شان را خالصانه در بازار فداکاری نثار می‌کنند.
اگر در این لحظه با آسوگی خاطر و خیالی فارغ بال به تیراندازی لاس وگاس نگاه می کنیم و یا به جنگ های که در این ثانیه در دنیا اتفاق می افتد و آسوده چای می نوشیم، فقط مدیون انسانهایی است که اسم و رسمشان را از خون شهدا گرفته اند و درجه های روی دوش شان را از امام زمان می خواهند.
سمنه قلی پور
