نقطه اصلی پیشنهاد او، تمرکز بر مسئله حقوق بشر با استفاده از ابزار تحریم‌های فلج‌کننده اقتصادی است که فشار همه‌جانبه‌ای را بر نظام اسلامی ایران تحمیل می‌کند.
این تحریم‌ها می‌تواند نارضایتی عمومی که پاشنه آشیل جمهوری اسلامی ایران است را مورد هدف قرار دهد. اصرار آزادی تمامی زندانیان سیاسی و به‌ویژه محصورین که پس از امضای توافق هسته‌ای از سوی اوباما نادیده گرفته شده‌اند، از جمله دلایل اعمال این تحریم‌ها خواهد بود.
تهران در نتیجه تحریم‌های فلج‌کننده اقتصادی که بر نقض حقوق بشر استوار است، باید منتظر شکل‌گیری مجدد شورش‌های عمومی در داخل کشور باشد.
او معتقد است همان‌طور که بسیاری فروپاشی شوروی را امری بعید می‌دانستند اما به وقوع پیوست، نباید تصور کرد که نظام جمهوری اسلامی ایران مصونیت بیشتری در مقابل سرنگونی از امپراتوری شوروی دارد
